Na mijn eerste deelname vorig jaar en het plezier wat ik had gehad tijdens het rijden van deze marathon gelijk de knoop doorgehakt: in 2019 rijdt ik deze marathon weer.
Toen de inschrijving open ging was er wat twijfel, ga ik voor de 50 kilometer en 900 hoogtemeters net zoals vorig jaar, of pak ik toch de 75 kilometer met 1400 hoogtemeters.
Mede door de vele plannen en andere evenementen van 2019 toch gekozen voor de 75 kilometer en 1400 hoogtemeters.
Op naar Limburg!
Aangezien er gestart wordt vanaf 10:00 tot en met 10:45 (hangt af van de te rijden afstand) betekend het wel dat je optijd in Eijsden moet zijn.
Dan is Assen – Eijsden op de zondag ochtend wel een beetje teveel van het goede dus besloot ik om samen met mijn vriendin een overnachting in de buurt te boeken.
Ik was hier echter een beetje laat mee en wil dus ook iedereen aanraden: kom je van ver, boek ook optijd een accommodatie.
Hierdoor waren we dus wel al op zaterdag in de omgeving waardoor ik wat tijd vond om 2 routes in de buurt te rijden en te beoordelen namelijk Gulpen en Valkenburg.
Zondagochtend 08:00
De wekker is gegaan en tijd om mij klaar te maken voor onder andere het ontbijt en het 20 minuten durende autoritje naar Eijsden.
Flink ontbeten, laatste spullen gepakt en uitgecheckt en opweg naar Eijsden.
Vervolgens bij aankomst fiets klaarmaken, nog 1 keer de banden checken op bandenspanning en de rugtas controleren.
Vanwege de vele stenen / doorns en andere gevaren onderweg heb ik een rugtas mee met o.a. 2 binnenbanden, een kettingschakel en een regenjack.
Zondagochtend 10:30
Het is half elf en we mogen op pad, de eerste 6 kilometer zijn brede wegen en zandpaden rondom Eijsden voordat we echt de eerste klim van de dag tegenkomen.
Dit is een oude asfaltweg die al helemaal kapot is gereden door het landbouwverkeer wat er gebruik van maakt om bij de akkers te komen.
Ik ben nog niet helemaal warm en doe het dus ook rustig aan.
Na deze klim volgt er een aantal kilometers over bredere paden tussen de boomgaarden door en is het vooral meerijden met de overige deelnemers, we rijden bovenop 1 van de vele heuvels en ik zie toch snelheden van 22 kilometer per uur op de Garmin staan.
Dan volgt er een snelle en smalle afdaling een bosgebied in waar we ook weer gaan klimmen.
Dit is 1 van de echte serieuze klimmen en dit voel ik dan ook in benen, en wat ik ook voel: ik heb de kracht niet om in 1 keer naar boven te rijden.
Halverwege deze klim kan ik gewoon echt even niet verder en stop toch even. Ik drink wat en pak even een seconde of 10, waarna ik het weer probeer.
Vervolgens rijdt ik de rest van de klim omhoog in een goed tempo. Echter begin ik wel even te twijfelen over mijn keus voor de 75 kilometer met de bijbehorende hoogtemeters.
Bovenaan de klim voel ik mij al snel weer goed en vervolg mijn weg over een mooi breed onverhard pad, hier kan ik dan ook weer redelijk het tempo opvoeren en zie ik weer mooie snelheden staan.
Ook bij de klimmetjes die volgen herhaald zich wat ik hierboven al schetste, ik red het niet tot bovenaan en heb dus tijdens elke klim een kleine stop van een seconde of 10.
Oftewel: de interval training is gewoon niet voldoende geweest en dit is dan ook een heel groot verbeterpunt voor volgend jaar.
Het uithoudingsvermogen / herstelvermogen is wel op orde omdat ik het toch voor elkaar krijg de klim weer op te rijden.
20 kilometer onderweg
Ik kijk op mijn Garmin en zie staan: 20 kilometer en we zijn weer aan het klimmen. Ik weet ook wat na deze klim volgt, een brede asfalt afdaling en dan zijn we op Landgoed Altembrouck.
Op dit punt ben ik een uur onderweg en ondanks mijn problemen ben ik hier erg tevreden mee.
Voor alle afstanden is dit de eerste verzorgingspost. Tijd om wat te eten en de bidons bij te vullen.
Ook snel nog een plasje plegen en binnen 5 minuten zit ik weer op de fiets. Vanaf het landgoed volgt gelijk weer een lange klim en dit is 1 van de weinige die ik wel in 1 keer omhoog rij.
Bovenaan deze klim volgt een stuk singletrack met meerdere wortels en omdat het ondertussen ook lichtjes is gaan regenen zorgt dit voor een glibberboel.
Opletten geblazen en ver vooruit kijken. Met aan de linkerkant braamstruiken en rechts prikkeldraad wil je hier niet wegglijden en onderuit gaan.
De regen houdt nog een tijdje aan, en ik vindt dit eigenlijk niet zo erg. Ondanks dat het ”maar” 17 graden is, doet de regen mij goed en werkt het verkoelend.
We rijden nog een tiental kilometers samen met de mensen die de 40 of 50 kilometer route rijden om vervolgens een splitsing te krijgen.
Net voor die splitsing, volgt echter nog een bekende klim, deze heuvel ligt bezaaid met stenen en grind en door de regen is deze klim veranderd in een beekje. Dit maakt het erg zwaar hem goed omhoog te rijden omdat er af en toe een steen los ligt en je grip verliest met je achterwiel.
Dan volgt de splitsing en tijdens de 20 kilometers die ik extra rij ten opzichte van vorig jaar levert dit eigenlijk alleen 3 extra klimmetjes op en een paar mooie afdalingen.
Met ongeveer 43 kilometer gefietst te hebben en de verzorgingspost nog ongeveer 12 kilometer verderop besluit ik toch even een snelle stop in te lassen om goed te kunnen eten, ik ben wat dat betreft niet echt een ster in eten op de fiets en met de glibberige afdalingen en klimmen vindt ik het ook niet verstandig.
Zwaar en erg technisch zijn ze wel te noemen, waaronder een hele lange klim die op sommige stukken bezaaid ligt met wortels waar je er niet aan ontkomt om toch af te stappen.
50 kilometer onderweg
Langzaam aan begin ik stukken te herkennen van vorig jaar en dat betekend dat we weer op de route zitten van de 55 kilometer en dus binnenkort onze tweede verzorgingspost er aan komt.
De verzorging is nog een kilometer of 5 weg en ik kijk eens naar de tijd dat ik onderweg ben, waar ik over de eerste 20 kilometer nog een uur heb gedaan ben ik ondertussen al 3 uur en een beetje onderweg.
Door de vele modder en problemen met klimmen merk ik toch dat deze editie een stuk anders loopt dan vorig jaar voor mij.
Nouja, ik doe toch niet mee voor de prijzen, dus wat maakt mij die tijd uit denk ik bij mezelf.
Tijdens de laatste kilometers naar de verzorgingspost merk ik op dat de verkeersregelaars weg zijn bij de grotere kruisingen en wegen en dat ik ook wel veel alleen fiets.
Soms kan ik een heel eind vooruit of achteruit kijken maar eigenlijk zie ik geen andere mountainbikers, draag ik dan de rode lantaarn van de 75 kilometer?
De verzorgingspost is in zicht en ik vul voor de laatste keer de bidons en pak nog wat te eten, voor zover er nog wat te eten ligt. Ik ben niet de laatste van de 75 kilometer, maar veel mensen zitten er niet meer achter mij verteld de beste vrijwilliger bij deze verzorgingspost.
Over de 36 kilometer die tussen beide verzorgingsposten zit heb ik 2 uur en 40 minuten nodig gehad.
Terug naar Eijsden
Na de verzorgingspost bestaat een groot deel van de te rijden route terug naar Eijsden uit stukken die wel al gereden hebben aan het begin.
We komen nog ongeveer 90 hoogtemeters te kort om aan de 1400 hoogtemeters te komen dus die moeten we nog ergens oprapen onderweg.
Samen met 2 andere heren rijden we met z’n drieën terug naar Eijsden, echter speelt de wind ons wel parten.
Bovenop de heuvels rijden we soms volle bak tegen de wind in.
Na nog een laatste leuke afdaling richting Eijsden rijden we hier nog een rondje via een grindpad en zijn we terug in de dorpsstraat, na 5 uur en 14 minuten passeer ik om tien voor vier de streep.
Conclusie
Ondanks het weer en het grotere deelnemersveld dan vorig jaar, was dit voor mij wel een geslaagde editie.
Ondanks dat er mij toch wel dingen pijnlijk duidelijk zijn geworden, onder andere het gebrek aan interval training heeft mij heel veel tijd gekost omdat ik toch rust moest pakken op de klimmetjes.
Echter kwam ik ook weer niet helemaal uitgeput over de finish heen, ik blijf het heel moeilijk vinden om precies dat punt te vinden dat je alles geeft en toch precies weet hoe ver je komt met die inspanning.
Soms kan ik dus wel harder maar durf ik niet omdat ik bang ben hier dan later de rekening voor te betalen.
Ondanks dit alles, heb ik een geweldig mooie dag gehad en heb ik weer genoten.
Volgend jaar ben ik van plan wederom de 75 kilometer te gaan rijden.
En ook wil ik iedere mountainbiker deze marathon aanraden, goed georganiseerd en je fietst door een geweldig mooi gebied.
Meer informatie: https://www.bartbrentjens-challenge.com/
Alle foto’s zijn gemaakt door Sportograf die je na het evenement kan kopen.
KVS Cycling 